Vette ruzie, wat nu?

bron: Charles M. Schulz, Peanuts/ Charlie Brown

Een van mijn coachingsklanten belde mij op. Hij was totaal verrast door een collega die ineens ‘explodeerde in woorden en drama’. En dat op de gang met openstaande deuren en nieuwsgierige ogen en oren van collega’s. Die collega had ineens vette ruzie met mijn cliënt, maar hij nog niet met die collega.. Bij mijn cliënt ontstond verwarring, schaamte, gekwetstheid, onzekerheid. Hij zei tegen mij: ”zal ik dan maar weggaan bij deze werkgever? Ik ben dit gedrag zo spuugzat en het lijkt erop alsof deze en ook andere collega’s met vergelijkbaar agressief gedrag er mee wegkomen.” Het kwam allemaal nogal binnen maar hij had de moed om het gesprek aan te gaan en het voornemen een en ander uit te praten. Die afspraak zou al over een uurtje plaatsvinden, OK….

In ons telefoongesprek heb ik vooral vragen gesteld en samen gekeken naar wanneer hij tevreden zou zijn over dit gesprek en met wie hij nog meer een gesprek had aan te gaan als dit grensoverschrijdend gedrag kennelijk getolereerd wordt. Wat heeft hij dan gezegd, gedaan, gevraagd, opgehelderd gekregen? En wat is er nodig om dat te berde te brengen, te ontvangen wat er te ontvangen is en te begrenzen als het grensoverschrijdend wordt. Dat gaf al inzicht. En weggaan bij deze werkgever was een optie, maar het gesprek op de juiste niveaus, met de juiste mensen aangaan ook. De rust keerde terug in zijn stem. Voor mij een goed teken.

Eind van de dag kreeg ik een antwoord op mijn appje hoe het gegaan was.

“Het gesprek ging heel goed, al mijn doelen zijn bereikt. Mijn collega heeft excuus aangeboden. Ze heeft haar onmacht en frustratie toegelicht. En ze vond ons gesprek een pareltje… Ik kan gerust het weekend in… Dank ook namens het thuisfront…”

Kijk, daar doe je het toch voor!