Eens in de zoveel tijd overkomt het me. Een mooi openhartig acquisitiegesprek met, uiteraard, ook indringende vragen van mijn kant, heel veel herkenning van mijn potentiêle opdrachtgevers, eerste afgestemde beelden van wat hen echt zou kunnen helpen, enthousiasme, een offerte en dan…
Dit plaatje kwam ik tegen op de locatie waar ik regelmatig een coachingsruimte huur. Het toeval wilde dat mijn coachee van die dag precies deze leervraag had. Ik heb het beeld doorgestuurd. Het is té leuk om achter te houden.
Op donderdag 27 oktober organiseerde Organisatieregie een leermiddag over het thema netwerkregie voor gemeentelijke vertegenwoordigers uit het hele land. Ik verzorgde daar een workshop: over professionals uit diverse organisaties die min of meer tot elkaar veroordeeld zijn in een urgente maatschappelijke opgave. Ik heb dilemma’s laten ervaren die dergelijke ‘gelegenheidsteams’ vaak tegen komen op weg naar het verlichten van de maatschappelijke pijn. Dat bracht nogal wat teweeg en sterkte mij in mijn veronderstelling dat het ervaren van deze dilemma’s de juiste gesprekken op gang brengt.
Over wat het niet snappen van je omgeving met je kan doen. En bij een cultuurshock helemaal. Ik illustreer dat aan de hand van een reis die ik heb gemaakt naar Taiwan. De aanleiding was familiebezoek, de impact veel groter dan alleen het weerzien: een weekmaker voor mijn hersenen en voor mijn gebaande en gewaande “normale paden”.