Gisteren was ik op het PGM Open. Een congres over programmamanagement en allerlei ontwikkelingen op dat vakgebied. Het thema was “leiderschap van de programmamanager”. Ik heb vele boeiende programmamanagers ontmoet die allemaal zo hun worstelingen hadden en zichzelf regelmatig tegenkomen. Dat laatste schept een band… (“Oh, jij ook dus”). Het fascinerende van deze dag was dat de sfeer zo anders was dan die van andere congressen waar ik de afgelopen jaren ben geweest. Daar waar ik normaliter op zulke grote events toch wat onbeholpen rondloop, vurig hopend op vertrouwde gezichten en tenminste een paar leuke gesprekken die echt ergens over gaan, was dat hier voor mij kennelijk helemaal geen issue. De professional als mens stond centraal met hun kracht en kwetsbaarheden. Dat was doorleefd, zicht- en voelbaar en spannend om je zo te laten zien. Het wierp weer een spiegel op mezelf en waar ik van ben: de mens, het echte contact en dan pas de techniek in plaats van andersom. Kennelijk zo goed voelbaar.