Bij een in-company training projectmanagement (ten tijde van de Olympische winterspelen) had ik veel hoogopgeleide mensen aan tafel. Van mijn opdrachtgever begreep ik dat niet iedereen gemakkelijk zijn ‘fouten’/kwetsbaarheid/ lastige casuïstiek zou inbrengen en hulp vraagt. Een steuntje in de rug konden ze wel gebruiken. Impulsief koos ik ervoor om tijdens de training speelgoed medailles uit te reiken. Als je een hulpvraag, dilemma, blooper inbrengt, zodat diegene zélf maar ook de collega’s ervan kunnen leren. En het moet wel ergens over gaan. Ik vertelde dat ik deze werkvorm niet eerder heb ingezet, dus wellicht zou ik aan het eind van de dag zelf ook een speelgoed-medaille krijgen als dit helemaal niks was.
Steeds meer casuistiek kwam tevoorschijn en na mijn vraag “En, was dit een medaille waard?” volgde steeds meer “Ja!”. Uiteindelijk heeft iedereen een medaille gekregen en tevens ondertiteling waarvoor dan wel. Ik had voor iedereen ook een bordje gemaakt met knipogen. Als iemand een ander kon helpen bij diens hulpvraag (ook mogelijk na de training) hield deze de knipoog omhoog. Zo werd er getraind en tevens ook zaken voor na de training gedaan. Ik heb geen medailles ontvangen voor de werkvorm, wel voor mijn deels herstelde/verlamde gezicht.
Blog
Coming up
Inspiratie
In de pers