Afgelopen maanden waren gevuld met erg veel leuke en verschillende mensen/dingen:
- team- en individuele coaching
- diverse dappere coachingsklanten met hele verschillende vragen
- diverse ervaringsworkshops voor leidinggevenden (m.b.v. de Argentijnse tango)
- diverse trainingen m.b.t. lastige gesprekken, lastige collega’s en afgestemde communicatie
- begeleiding van intervisies en een visieworkshop
- het weer op de rit krijgen van bijna gecrashte projectteams en hun opdrachtgevers
- een training adviesvaardigheden inclusief coaching on the job en intervisiebegeleiding
En dan heb je nog de netwerkgesprekken, de klanten die plotseling in je telefoon springen als je net denkt dat je agenda wel dunnetjes blijft ondanks alle inspanningen, de bijbehorende offertes, een compacte opleiding systemisch werken, voorbereidingen op een hernieuwde website… Genoeg te doen dus.
En toen werd het zomer…. waarvan de hitte mij van mijn stoel en voetzolen deed smelten. Als ware ik een Frans kaasje wat te lang buiten de koelkast was blijven zweten. Het lijf werd loom, de kop zwaar, hooikoorts. Tijd voor ijsjes en andere maatregelen, maar de laatste dan wel van het gezonde en het rustige soort. Het mooie van dit soort temperaturen zijn de min of meer lichamelijk afgedwongen siësta’s, het anders moeten kijken naar prioriteiten van het werk en het beseffen dat na de zomervakantie of na het weekend de wereld ook gewoon doordraait.
In mijn kantoortje zit een flinke groene sprinkhaan van zeker 8 cm lang. Als ie vliegt/springt maakt hij het geluid van een Harley Davidson in de verte. Hij heeft, bij het ’s ochtends heel vroeg luchten van mijn huis, mijn kantoor als onderkomen gekozen. Ik zet hem weer buiten in een omgekeerd Trapist-glas op een viltje. Dit wel na enige schrikbewegingen (van mij ook dus). Floep, weg is ie… De kat van de buren ziet dat ze het niet redt hem te vangen. Heerlijk dit soort afleiding… het is zomer.
Blog
Coming up
Inspiratie
In de pers