Als praktisch de hele organisatie wordt getraind, dan gebeurt er wel wat. Dit keer mocht ik projectmanagement trainingen verzorgen (Projectmatig Creëren). Van directie, MT, concernstaf tot projectleiders, projectmedewerkers en incidenteel projectbetrokkenen en inhoudelijk experts. Dat is stretchen als trainer om iedereen te bedienen, ook al waren er goede redenen om de groep gemêleerd samen te stellen.
Sommige deelnemers aan de training zaten aanvankelijk verbaasd aan tafel “wat doe ik hier in vredesnaam”? Anderen waren gretig en weer anderen werden compleet verrast omdat ze de training nog leuk vonden ook. Ze hadden er wat aan! Het was dan ook niet een puur sang training, maar ook af en toe een gesprek over organisatie-ontwikkeling.
De thuisblijvers (ik heb diverse groepen getraind) werden – in de pauzes (?)- via twitter op de hoogte gehouden hoe het ging op cursus. Dat heb ik nog nooit eerder zo meegemaakt. Aan het eind van de dag belde ik mijn opdrachtgever op. Hij was al op de hoogte van allerlei highlights. Lang leve de sociale media. Zo snel gaat dat dus.
In de training werd de deelnemers helder hoe ze elkaar kunnen helpen in projecten (en hoe ze nu soms zichzelf en elkaar in de weg zitten). Het mooie van een gemêleerde samenstelling is, dat het zicht geeft op hoe onderling effectiever samengewerkt kan worden, op waar de organisatiecultuur helpt of remt. En juist ook waar het eigen persoonlijke leiderschap wordt uitgedaagd, bijvoorbeeld als het gaat om aanspreken van de ander en je rol echt te pakken. Een deel van de oplossing zit dus letterlijk aan tafel. Nu nog het borgen want de waan van de dag slaat aardig toe…
Komende weken ga ik praten over deze borging en hoe deze trainingen verder kunnen renderen. Ik zie er naar uit!
Blog
Coming up
Inspiratie
In de pers